در انتهای جهان - هنری که نمی‌توان دید
در چهاردهم دسامبر ۱۹۵۸ نخستین گروه از دانشمندان و کاشفان به «دوردستِ جنوبگان» رسیدند٬ سردترین٬ دورافتاده‌ترین و دوردست‌ترین نقطه بر خشکی در نیم‌کره جنوبی که در قاره جنوبگان واقع شده است. کاروان این گروه از دانشمندان اتحاد جماهیر شوروی حامل ایستگاه پژوهشی پیش‌ساخته‌ای در حدود ۷۳متر مربع بود که بلافاصله پس از رسیدن آن را برپا داشتند و نیم‌تنه پلاستیکی ولادیمیر لنین٬ رهبر انقلاب کمونیستی شوروی را بر فراز آن نصب کردند. شصت و یک سال بعد٬ سال‌ها پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و اتمام جنگ سرد٬ نیم‌تنه لنین هم‌چنان در دوردست‌ترین نقطه جهان پا برجاست. در این ۶۱ سال اما ما به عنوان مخاطبان آن تغییر کرده‌ایم. جایگاه ما در مواجهه با تاریخ و هنر کجاست و گفت و گوی میان ما و آثار هنری چگونه است؟
